Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή

 Αντιναζιστικά συλλαλητήρια στις 17 Μάρτη, Αθήνα Προπύλαια 2μμ, συναυλία Πλατεία Αγίου Παντελεήμονα 4μμ.

Αντιναζιστικές διαδηλώσεις οργανώνουν η Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή, συνδικάτα, φοιτητικοί σύλλογοι, κοινότητες μεταναστών, τοπικές κινήσεις στις 17 Μάρτη διεκδικώντας να μπει τέλος στα πογκρόμ των νεοναζί της Χρυσής Αυγής κατά των μεταναστών  στις γειτονιές αλλά και στις  επιθέσεις κατά αγωνιστών της αριστεράς  και των κινημάτων. ΤΟ  περασμένο  Σάββατο 10 Μάρτη εκατοντάδες διαδήλωσαν στο Πειραιά καταδικάζοντας τις φασιστικές επιθέσεις της Χρυσής Αυγής κατά μελών του ΣΕΚ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Στην Αθήνα ανάμεσα στα συνδικάτα που στηρίζουν την κινητοποίηση είναι το ΕΚΑ, σύλλογοι Δασκάλων και καθηγητών, η ΕΙΝΑΠ, η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, η ΤΔΕ ΔΕΗ Ρούφ, η Εργασιακή Επιτροπή ΔΟΛ, το Σωματείο Εργαζόμενων Ιντρακόμ. Καλεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Καλούν η Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδος, Η Ένωση Μεταναστών Εργατών, η Επιτροπή Αφγανών Προσφύγων στην Ελλάδα, η Επιτροπή Ιρανών Πολιτικών Προσφύγων, η ΑΣΑΝΤΕ, Σύροι μετανάστες. Καλεί η Πρωτοβουλία Φοιτητών σχολών κέντρου της Αθήνας

Η συγκέντρωση θα γίνει στα Προπύλαια στις 2μμ και στη συνέχεια θα γίνει συναυλία στη Πλατεία Αγίου Παντελεήμονα στις 4μμ. Συμμετέχουν ο Λάκης Χαλκιάς, ο Δημήτρης Πουλικάκος, ο Νίκος Τουλιάτος, Ζάκ Στεφάνου, η Ισμήνη Πεπέ, οι Flower Train, οι Στροβίλη Κουϊντέτ. Την εκδήλωση ανοίγει με απαγγελία ο Σταύρος Φονικάκος, απεργός της Ελληνικής Χαλυβουργίας. Πλαισιώνουν εκ μέρους των Καλλιτεχνών ενάντια στους νεοναζί οι ηθοποιοί Β.Κουκαλάνι(«Μια γιορτή στου Νουριάν»), Ν.Χατζηγεωργίου, «Ένα παραμύθι για τους λαούς του Κόσμου», Γ.Μαυραγάνη-Κίνηση «Μαβίλη». Επίσης  συμμετέχει η ομάδα διαδραστικού θεάτρου Ψ. 

Διαδηλώσεις στις 17 Μάρτη θα γίνουν στη Θεσσαλονίκη, Αγ.Βενιζέλου 2μμ , τη Πάτρα Πλατεία Γεωργίου 12μεσ, τα Γιάννενα Πλατεία .Νομαρχίας 3μμ, τα Χανιά, Αγορά 2μμ, το Ρέθυμνο Δημαρχείο 1μμ, το Ηράκλειο, Λιοντάρια 12μεσ κα. Στη Θεσσαλονίκη τη στήριξη τους έχουν δηλώσει το ΕΚΘ, η ΕΔΟΘ, φοιτητικοί σύλλογοι.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ  ΚΕΕΡΦΑ

                 

Μετά τη μαζική αντιναζιστική διαδήλωση το Σάββατο 10 Μάρτη στο Πειραιά, όπου ενωμένοι οι Πειραιώτες είπαν  ένα ηχηρό φτάνει πια με τις φασιστικές επιθέσεις, συνεχίζουμε όλοι μαζί ενωμένοι, εργαζόμενοι, φοιτητές, μαθητές!

                 

Είμαστε μαζί στις Πανεργατικές απεργίες για να μην περάσουν τα Μνημόνια της φτώχειας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης.

                

Είμαστε  στο πλευρό των χαλυβουργών, του Αλτερ, της Ελευθεροτυπίας, του Λουκίσα παλεύοντας ενάντια στα κλεισίματα και τις απολύσεις. Είμαστε  μαζί  στα νοσοκομεία, τα σχολεία, τους δήμους, στις συγκοινωνίες, τις ΔΕΚΟ, τους δημόσιους οργανισμούς δίνοντας τη μάχη για να υπερασπίσουμε  τη δημόσια παιδεία, υγεία, πρόνοια, συγκοινωνία, το δικαίωμα στη κατοικία.

                

Βρεθήκαμε στις Πλατείες αγανακτισμένοι με κυβερνήσεις που τσαλαπατούν τη δημοκρατία και τις ελευθερίες για να επιβάλουν την πληρωμή του  χρέους προς τους  Τραπεζίτες και την Τρόικα.

                

Είναι ώρα να βρεθούμε μαζί στον αγώνα για να ξηλωθεί το παρακράτος των νεοναζί της Χρυσής Αυγής στον Άγιο Παντελεήμονα με τα καθημερινά πογκρόμ και τις επιθέσεις κατά μεταναστών, αριστερών και άλλων αγωνιστών του κινήματος. Είναι ώρα να κλείσουμε το δρόμο σε αυτούς που με τις φασιστικές προκλήσεις και το ρατσισμό βοηθάνε τα αφεντικά να αποπροσανατολίσουν την οργή από τις δικές τους ευθύνες. Γιατί τη φτώχεια, την εξαθλίωση, την πείνα στις γειτονιές μας τη φέρνουν οι κυβερνήσεις και το κεφάλαιο. Τη προσφυγιά και τη μετανάστευση την γεννάνε οι κρίσεις του καπιταλισμού και οι πόλεμοι του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Την εγκληματικότητα τη φέρνει η φτώχεια και η ανεργία. Αντί γι αυτά οι νεοναζί λένε ψέματα, ότι για όλα φταίνε οι μετανάστες στηρίζοντας έτσι τα αφεντικά και τις κυβερνήσεις και χτυπώντας το εργατικό κίνημα και τη αριστερά μαζί με το Σαμαρά.

                

Είναι  νοσταλγοί της χούντας που ματοκύλισε το Πολυτεχνείο. Είναι πολιτικά γεννημένοι στη ναζιστική κατοχή σαν κουκουλοφόροι που έστελναν αγωνιστές της Αντίστασης στο εκτελεστικό απόσπασμα, στη Κοκκινιά, το Χαϊδάρι, το Χορτιάτη, τη Κάντανο. Στη μεταπολίτευση ο Μιχαλολιάκος έβαζε βόμβες σε σινεμά και βιβλιοπωλεία.

                

Οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής είναι γερμανοτσολιάδες με πατέντα όσο και να μασκαρεύονται  σαν αντίπαλοι του Μνημόνιου.  Λένε ψέματα και είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία συνεργάτες της Αστυνομίας και της ασφάλειας υπέρ του κεφαλαίου και κατά των αγώνων και της αριστεράς. Χτύπησαν τους απεργούς  χαλυβουργούς στο Βόλο και τον Ασπρόπυργο για λογαριασμό του Μάνεση σύμφωνα με καταγγελία του σωματείου. Χτύπησαν τους απεργούς της ΠΟΕ-ΟΤΑ και έστειλαν προβοκάτορες στις 29 Ιούνη 2011 στη Γενική Απεργία που αφού επιτέθηκαν μαζί με τα ΜΑΤ, η Αστυνομία τους φυγάδευσε μέσα στη Βουλή!

                

Όπου ανοίγουν Γραφεία, τα κάνουν ορμητήρια θανάτου για επιθέσεις και μαχαιρώματα. Στο Περιστέρι μαχαίρωσαν αγωνιστές. Στη Νίκαια, τους Αγίους Αναργύρους, τον Ασπρόπυργο, το Νέο Κόσμο οργάνωσαν επιθέσεις .Πυρπολούν με  εμπρηστικούς μηχανισμούς θρησκευτικούς χώρους λατρείας των μουσουλμάνων όπως οι ομογάλακτοι τους στη Γερμανία. Έχουν το ίδιο μίσος με το δολοφόνο Νορβηγό νεοναζί Αντερς Μπρείβικ που εκτέλεσε 76 νέους. Ο ίδιος ανέφερε την συμμορία της Χρυσή Αυγής ως σύμμαχο οργάνωση στην Ελλάδα.

                

Στη προηγούμενη δεκαετία έκαναν πλάτες στη ΝΔ του Μητσοτάκη και του Σαμαρά και έφτασαν σε απόπειρα δολοφονίας του Δ.Κουσουρή, φοιτητή της Φιλοσοφικής. Χάραξαν σβάστικα στο μέτωπο μιας μαθήτριας. Μαζί με τους φασίστες με γραβάτα του ΛΑ.Ο.Σ θέλουν  να αλώσουν Δημοτικά Συμβούλια και τη Βουλή, παριστάνοντας τα καθωσπρέπει κόμματα ενώ είναι σφηκοφωλιές δολοφόνων έτοιμων να τσακίσουν τα συνδικάτα, τα κόμματα της αριστεράς και τα κινήματα αν βρεθούν στην εξουσία. Καμιά ελευθερία σε αυτούς που χρησιμοποιούν τους θεσμούς για να καταργήσουν τη δημοκρατία και τις ελευθερίες όλων μας!

               

 Γι αυτό κάθε απεργιακή επιτροπή, κατάληψη, γενική συνέλευση απεργών και φοιτητών, λαϊκή συνέλευση, κίνηση αυτοδιαχείρισης ελεύθερων χώρων μαζί με τον αγώνα κατά της φτώχειας, της ανεργίας, της πείνας, της διάλυσης των κοινωνικών υπηρεσιών πρέπει να δώσει την μάχη ενάντια στους φασίστες που καραδοκούν να στρέψουν τη οργή κατά των απεργών, κατά των μεταναστών , κατά της αριστεράς και της αντίστασης.  

ΕΚΚΛΗΣΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ 17 ΜΑΡΤΗ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 2ΜΜ ΚΑΙ ΣΥΝΑΥΛΊΑ-ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ ΣΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ .ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ 4ΜΜ

                

Το τελευταίο διάστημα ζούμε κυριολεκτικά στον πετσί μας την αδικία και τον εξευτελισμό κάθε δημοκρατικής έννοιας. Ανεχόμαστε –όχι για πολύ ακόμα – μια παράνομη και μη εκλεγμένη κυβέρνηση η οποία εκτός από την αντιλαϊκή και καθαρά καπιταλιστική πολιτική της προσπαθεί να νομιμοποιήσει το φασισμό, την  τρομοκρατία και το φόβο. Τα καθεστωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης αποσιωπούν συστηματικά τις εγκληματικές ενέργειες  και τις μεθόδους των νεοναζί της Χρυσής Αυγής  και του ΛA.O.Σ , τα πογκρόμ, τις επιθέσεις σε βάρος μεταναστών και αγωνιστών, ενώ αντίθετα σπεύδουν να υπερθεματίσουν στις δημοσκοπήσεις τους για τα ποσοστά των παραπάνω .

                    

 Περίοδοι οικονομικής κρίσης σαν και αυτή αποδεικνύονται σε όλη την ιστορία  ιδανικές για τις ρατσιστικές πρακτικές τους καθώς καταφέρνουν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από τα πραγματικά αίτια αυτής της κατάστασης φορτώνοντας όλα τα προβλήματα στους «μετανάστες» και μετατρέποντας την ουσιαστική πολιτική σκέψη σε μικροπολιτική μικροπρέπεια και άγνοια.

                 

 Εμείς  οι καλλιτέχνες λοιπόν σύσσωμοι κατεβαίνουμε και στηρίζουμε την κίνηση ενάντια στον ρατσισμό και τον φασισμό γιατί δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε και αδυνατούμε να καταπιούμε  το «κουτόχορτο» που με πάθος και μίσος προσπαθούν να ταΐσουν την κοινή γνώμη  οι δήθεν  προασπιστές της εθνικής μας ταυτότητας. Γνωρίζουμε καλά πως το μίσος γεννά μίσος και η άγνοια φόβο και εκμετάλλευση. Είμαστε εκεί ενάντιοι σε κάθε ρατσιστική απειλή και θα είμαστε εκεί κάθε φορά μέχρι να κηρυχτεί παράνομη και αντισυνταγματική η ύπαρξη και  η λογική τους .

               
 Σας καλούμε να υψώσουμε μαζί φωνή διαμαρτυρίας με μουσική, θέατρο και ποίηση, με τα συνθήματα μας, να είμαστε όλοι και όλες στο αντιναζιστικό συλλαλητήριο στις 17 Μάρτη

Κρις Χάρμαν: "Λαϊκή ιστορία του κόσμου" - Ιστορία για να “πλάσουμε το μέλλον”

Το βιβλίο του Κρις Χάρμαν “Λαϊκή Ιστορία του κόσμου” επιτέλους κυκλοφορεί στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Τόπος. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα εκδοτικά γεγονότα της χρονιάς που διανύουμε. Λέμε επιτέλους, γιατί στην Εργατική Αλληλεγγύη 13 χρόνια τώρα, από το 1999 που πρωτοκυκλοφόρησε το βιβλίο στα αγγλικά, δεν έχουμε πάψει να καταφεύγουμε σε αυτό, και να το αξιοποιούμε (ασύστολα) σε κάθε ιστορικό άρθρο. Η ελληνική έκδοση είναι ευκαιρία να φτάσει η δουλειά του Χάρμαν σε ένα μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού αναγνωστικού κοινού. Πρόκειται για ένα βιβλίο που όπως λέει και ο υπότιτλός του επιδιώκει να συμπυκνώσει αλλά και να εξηγήσει την πορεία της ανθρωπότητας “από την εποχή του λίθου έως και τη νέα χιλιετία”.

Ο Χάρμαν, παρότι επισκέφτηκε πολλές φορές την Ελλάδα, δεν πρόλαβε να δει αυτό του το έργο δημοσιευμένο. Πέθανε το 2009, στο Κάιρο όπου συμμετείχε ως ομιλητής σε ένα σοσιαλιστικό συνέδριο. Η “Λαϊκή ιστορία του κόσμου” δεν μπορεί να γίνει κατανοητή έξω από τη ζωή του ίδιου του Χάρμαν. Σε ολόκληρη τη ζωή του ήταν επαναστάτης σοσιαλιστής, μέλος των Διεθνών Σοσιαλιστών και του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος στη Βρετανία (SWP).
Έγραψε τα πρώτα του πολιτικά κείμενα ως φοιτητής στις αρχές της δεκαετίας του '60 και συνέχισε ασταμάτητα στη θεωρία και στη δράση μέσα στη φωτιά του Μάη του '68, της πορτογαλικής επανάστασης του '74-'76, στην υποχώρηση της δεκαετίας του '80, στον σεισμό που προκλήθηκε από την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ, μέχρι την τρέχουσα οικονομική κρίση.
Η θεωρητική δουλειά του Χάρμαν ήταν πάντα συνυφασμένη με τα πρακτικά καθήκοντα που είχε μπροστά του το κίνημα στη Βρετανία αλλά και διεθνώς. Μπορεί να μοιάζει παράξενο, αλλά η ενασχόληση με την ιστορία, είχε για τον Χάρμαν ακριβώς αυτόν τον πρακτικό προσανατολισμό.

 

Κοινωνίες ισότητας

Για παράδειγμα, το πρώτο μέρος της “Λαϊκής Ιστορίας” είναι αφιερωμένο στις πρωτόγονες αταξικές, κομμουνιστικές κοινωνίες και στο πώς έγινε το πέρασμα από αυτές τις κοινωνίες ισότητας σε κοινωνίες χωρισμένες σε τάξεις που στηρίζονται στην εκμετάλλευση. Η ενασχόληση του Χάρμαν με αυτό το δύσκολο θέμα προέκυψε μέσα από τη συζήτηση που είχε ανοίξει στο κίνημα στα τέλη της δεκαετίας του '70 σχετικά με την καταγωγή της γυναικείας καταπίεσης. Η ανάγκη να απαντηθούν οι ιδέες που χρέωναν τη θέση της γυναίκας σε κάποια προαιώνια διαμάχη με τους άντρες και όχι στον τρόπο με τον οποίο αναδύθηκαν οι τάξεις οδήγησε το Χάρμαν σε αυτή τη δύσκολη δουλειά.
Όπως έγραφε ο ίδιος “Όταν πρωτοπροσπάθησα να υπερασπιστώ μια μαρξιστική αντίληψη για την εξέλιξη της κοινωνίας στις αρχές της δεκαετίας του '80, σήμανε ότι έπρεπε να κοσκινίσω καταλόγους επιστημονικών περιοδικών και βιβλιοθηκών για να εντοπίσω μελέτες ανθρώπων που συχνά δούλευαν χωρίς να γνωρίζει ο ένας τη δουλειά του άλλου”.
Αντίστοιχα, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ο Χάρμαν ασχολήθηκε με τις ρίζες των ισλαμικών αυτοκρατοριών, μέσα από την ανάγκη να απαντηθεί η ισλαμοφοβική επίθεση σε βάρος των Μουσουλμάνων και ολόκληρη η φιλολογία περί “ανώτερων” και “κατώτερων” πολιτισμών. Ο Χάρμαν χρειάστηκε να γυρίσει πίσω στον 7ο αιώνα αλλά και στη συνεισφορά του Ισλάμ στον ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, για να στερήσει κάθε ψευτοεπιστημονική βάση από τους ρατσιστές.
Η δύναμη του έργου του Χάρμαν είναι ότι ενώ πίσω από κάθε σελίδα κρύβεται μια εντατική και εκτατική μελέτη, το αποτέλεσμα που έχει στα χέρια του ο αναγνώστης είναι απλό και κρυστάλλινο. Χωρίς απαρίθμηση αμέτρητων γεγονότων, αλλά αναδεικνύοντας εκείνες τις καμπές που μας κάνουν να καταλαβαίνουμε τι πραγματικά έγινε και γιατί.
Γιατί όμως το βιβλίο του Χάρμαν είναι το καλύτερο ώστε να καταλάβουμε “τι πραγματικά έγινε” και όχι κάποια άλλη από τις γενικές ιστορίες που κυκλοφορούν; Εδώ μπαίνει η σημασία της λέξης “Λαϊκή” που υπάρχει στον τίτλο. Ο Χάρμαν δεν είναι οπαδός της “Ιστορίας από τα Κάτω” που εστιάζει μόνο στα βάσανα και στις αντιλήψεις των απλών ανθρώπων σε αντιπαράθεση με το τι συμβαίνει στις κορυφές της κοινωνίας.
Αντίθετα θεωρεί τους ανθρώπους πρωταγωνιστές της ίδιας της ιστορίας τους και την ιστορία ως αποτέλεσμα της πάλης μεταξύ των τάξεων. Χρησιμοποιεί την παρατήρηση του Μαρξ ότι “οι άνθρωποι είναι οι δημιουργοί της ιστορίας, αλλά μέσα σε συνθήκες που δεν επέλεξαν οι ίδιοι”.
Το ερώτημα συνεπώς σε κάθε στιγμή, από τη σκοπιά των καταπιεσμένων, είναι διπλό: τι συνθήκες επικρατούν, τι ευκαιρίες υπάρχουν για την κοινωνική αλλαγή αλλά και τι μπορούμε εμείς να κάνουμε για να παρέμβουμε αποφασιστικά και να αλλάξουμε τα πράγματα; Εκεί είναι το κλειδί με το οποίο ο Χάρμαν καταφέρνει και ξεφορτώνει την ιστορία από το βάρος των ημερομηνιών και των ονομάτων.
Στην ιστορία συμβαίνουν άπειρα γεγονότα, σημαντικά και ασήμαντα. Εκείνα που μας ενδιαφέρουν είναι αυτά που θα βάραιναν θετικά ή αρνητικά πάνω μας αν βρισκόμασταν στη θέση αυτών που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο σε κάθε στιγμή. Οι συνθήκες και οι επιλογές που εμπόδισαν τον Σπάρτακο και τους άλλους σκλάβους να δημιουργήσουν άλλο κοινωνικό μοντέλο απέναντι στη δουλοκτησία. Οι συνθήκες και οι επιλογές που είχαν μπροστά τους οι εξεγερμένοι αγρότες στη Γερμανία του 16ου αιώνα, κι αντίστοιχα οι πρωταγωνιστές των επαναστάσεων του 1789, του 1848 και του 20ου αιώνα, τις οποίες ο Χάρμαν εξετάζει πιο αναλυτικά.
Ο Χάρμαν είναι οπαδός του “ιστορικού υλισμού”, της μεθόδου δηλαδή που πρότεινε ο Μαρξ για να εξετάζουμε την ιστορία. Δεν αντιλαμβάνεται όμως τον ιστορικό υλισμό ως τυφλοσούρτη που μπορεί να μας δίνει απαντήσεις χωρίς συγκεκριμένη ιστορική έρευνα. Την πραγματικότητα τη διαμόρφωσαν οι ίδιοι οι άνθρωποι με τη δράση τους, όχι κάποιοι “νόμοι της Ιστορίας”. Η ιστορική έρευνα είναι αυτή που μας βοηθάει να δούμε αν υπήρχε εναλλακτική λύση. Και πάλι, όχι για να γράψουμε πιθανές εναλλακτικές εκβάσεις της ιστορίας, αλλά για να είμαστε ακόμα πιο δυνατοί στις προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας.
Μια σημαντική διαφορά στο έργο του Χάρμαν που προκύπτει μέσα από αυτήν την προσέγγιση είναι ότι αντιλαμβάνεται την ιστορία ως ιστορία της ανθρωπότητας. Όχι ως ιστορία εθνών, ούτε ως ιστορία πολιτισμών, πόσο μάλλον ως ιστορία “μεγάλων ανδρών”. Κόντρα σε αντιλήψεις περί διαφορετικών ιστοριών Δύσης και Ανατολής, ο Χάρμαν αντιλαμβάνεται την ιστορία της ανθρωπότητας ως μια ενιαία πορεία του ανθρώπινου είδους το οποίο στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει την επιβίωσή του, άλλαξε τη φύση και τον κόσμο γύρω του.
Όπως γράφει ο ίδιος σε ένα κείμενό του: “Ο Μαρξισμός είναι ενός είδους ανθρωπισμός. Είναι μια ερμηνεία για το πώς ένα συγκεκριμένο ζώο -ο χόμο σάπιενς- στην προσπάθεια του να μείνει όρθιο απέναντι στα χτυπήματα της φύσης, συνεργάστηκε με το υπόλοιπο είδος του, δημιουργώντας κοινωνίες, οι οποίες έφτασαν να κυριαρχούν πάνω στη ζωή όλου του είδους. Με αυτόν τον τρόπο, προκύπτουν διαφορετικές μορφές οικονομικών και κοινωνικών οργανώσεων, και από ένα σημείο της ιστορίας κι έπειτα, προκύπτουν τάξεις και κράτη.”

 

Διάσπαση

Ο Χάρμαν μάς πρόσφερε την πιο καθαρή ματιά πάνω στην ιστορία της ανθρωπότητας μέχρι τώρα, για να μας βοηθήσει στην προσπάθεια να απαλλάξουμε την ανθρωπότητα από την αυτοδιάσπαση σε κοινωνικές τάξεις, μια διάσπαση που προκαλεί το κυνήγι του κέρδους, τον παράλογο ανταγωνισμό και απειλεί να μας οδηγήσει όλους στην βαρβαρότητα.
Στην τελευταία παράγραφο του βιβλίου διατυπώνει ανοιχτά ότι η οικοδόμηση ενός επαναστατικού κόμματος είναι η εγγύηση γι'αυτή την απελευθερωτική έξοδο:
“Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να προβλέψουμε ποια θα είναι η έκβαση αυτών των μεγάλων συγκρούσεων. Η έκβαση δεν εξαρτάται μόνο από τη σύγκρουση αντικειμενικών ταξικών δυνάμεων, από την ανάπτυξη των τάξεων καθαυτών, αλλά επίσης από την έκταση στην οποία θα αναδυθεί εντός της διευρυμένης “οικουμενικής” εργατικής τάξης ένας πυρήνας ανθρώπων που κατανοούν πώς πρέπει να δώσουν τη μάχη και γνωρίζουν πώς να κερδίσουν τους συνανθρώπους τους σε αυτήν την κατανόηση.
Θα υπάρξουν ομάδες και κινήματα σε σκληρή αντιπαράθεση με τη μία ή την άλλη πλευρά του συστήματος. Η ίδια η βαρβαρότητα και ο παραλογισμός του συστήματος εγγυώνται ότι θα υπάρξουν τέτοια κινήματα στο μέλλον, όπως υπήρξαν στο παρελθόν.
Όμως η ιστορία του 20ου αιώνα δείχνει ότι αυτά τα στοιχεία μπορούν να είναι όντως αποτελεσματικά όταν αποκρυσταλλώνονται σε επαναστατικές οργανώσεις που αμφισβητούν το σύστημα σε όλες τις πτυχές του.
Η αστική τάξη χρειάστηκε μια τέτοια αποκρυστάλλωση με το Νέο Υποδειγματικό Στρατό τον 17ο αιώνα και με τη Λέσχη των Ιακωβίνων τον 18ο αιώνα. Η ρωσική εργατική τάξη τη χρειάστηκε με το μπολσεβίκικο κόμμα το 1917. Η μαζικά διευρυμένη παγκόσμια εργατική τάξη θα χρειαστεί μια τέτοια αποκρυστάλλωση ξανά και ξανά τον 21ο αιώνα, προκειμένου να μην αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα ως σύνολο την καταστροφή.
Η ανάγκη αυτή μπορεί να ικανοποιηθεί μόνο αν υπάρχουν άνθρωποι που αφοσιώνονται σε αυτό το καθήκον. Ο Ιρλανδός σοσιαλιστής Τζέιμς Κόνολι επισήμανε κάποτε: “Οι μόνοι αληθινοί προφήτες είναι εκείνοι που πλάθουν το μέλλον”. Η κατανόηση του παρελθόντος βοηθά. Γι' αυτόν τον λόγο έγραψα τούτο το βιβλίο”.